Γ. Περιστέρης: Τι πρέπει να προσέξουμε στην υποχρεωτική ασφάλιση περιουσίας

Επέκταση των ήδη υποχρεωτικών ιδιωτικών ασφαλίσεων στην Ελλάδα, από 01/01/2024 ή με άλλα λόγια, Κυβέρνηση ΝΔ + Έλληνας Νομοθέτης + ΕΑΕΕ + κατάλληλα διαπιστευμένοι & καταρτισμένοι Αναλογιστές + αξιωματούχοι της ΕΕ, προ ευθυνών τους για τουλάχιστον την επόμενη 50ετία.

Ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε στις 16/09/2023 από το βήμα της ΔΕΘ ελάχιστα περισσότερο από 1 ώρα, τυπικά προς το παριστάμενο κοινό, αλλά ουσιαστικά προς :

• όλους τους Έλληνες, εντός και εκτός Ελλάδος, ανεξάρτητα από τις μέχρι σήμερα πολιτικές τους πεποιθήσεις & επαγγελματικές ενασχολήσεις και
• τους ξένους επιχειρηματίες, οι οποίοι δραστηριοποιούνται ή αναμένεται να δραστηριοποιηθούν στη χώρα μας.

Κατ’ εμέ, το κυριότερο ζητούμενο που αφορά την συγκεκριμένη ομιλία είναι μόνο το παρακάτω :

Πόσοι από όσους παρακολούθησαν όλη την ομιλία του ή πόσοι από όσους θα παρακολουθήσουν το αντίστοιχο πλήρες video από το lap top/smart phone/TV στο σπίτι τους, το έκαναν/θα το κάνουν για να ενημερωθούν ή απλά το έκαναν/θα το κάνουν για καθαρά αντιπολιτευτικούς λόγους.

Προσωπικά είδα όλη την ομιλία από την TV και την ξαναείδα ολόκληρη μέχρι τώρα 3 φορές, πριν αρχίσω να γράφω το παρόν σημείωμα, το περιεχόμενο του οποίου αντιλαμβάνομαι πως ΔΕΝ θα μπορώ να το πάρω πίσω, όσα χρόνια και αν περάσουν από την αναμενόμενη δημοσίευσή του στο Next Deal.

Αρχίζοντας με τα όσα αναφέρω ως εκτενές θέμα του παρόντος σημειώματος, θεωρώ βέβαιο ότι προϊδεάζω αρκετά τον αναγνώστη του για το παρακάτω περιεχόμενό του, βάση των πρόσφατων εξαγγελιών του κ. Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ

1. Από 01/01/2024 υποχρεωτικά θα ασφαλίζονται οι «μεσαίες» και «μεγάλες» επιχειρήσεις έναντι μελλοντικών φυσικών καταστροφών, συμπεριλαμβανομένων και των κινδύνων που θα αποδίδονται/οφείλονται σε «πυρκαγιές», «πλημύρες» και «σεισμούς».

Τα ζητούμενα που θα πρέπει να καθοριστούν εξ αρχής στον αναμενόμενο νέο νόμο είναι τουλάχιστον τα εξής :

α. Τα κριτήρια βάσει των οποίων μια επιχείρηση θα χαρακτηρίζεται από 01/01/2024, αλλά και θα δύναται να αποχαρακτηρίζεται μελλοντικά, ως «μεσαία» ή «μεγάλη».

β. Το ελάχιστο ετήσιο «τεχνικό» ασφάλιστρο (minimum risk premium) ανά ομάδα/κατηγορία ασφαλιζόμενου κινδύνου («πυρκαγιάς», «πλημύρας», «σεισμού» και λοιπών φυσικών καταστροφών), με το οποίο θα ξεκινήσει η εφαρμογή του συγκεκριμένου νέου νόμου, καθώς και το ποια ανεξάρτητη και κατάλληλα κατηρτισμένη επιστημονική αρχή/ομάδα/επιτροπή θα έχει την αποκλειστική ευθύνη να το διαφοροποιεί εγκαίρως, τουλάχιστον μια φορά κάθε 2 – 3 χρόνια.

γ. Το εάν θα ακολουθηθεί ή όχι η «πωλησιακή» και κατ’ επέκταση αναγκαστικά αναλογιστική αρχή/συνήθεια των τελευταίων 10ετιών, ότι ανά συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή της Ελλάδος θα διαφοροποιείται αρκετά η πιθανότητα να συμβεί «το κακό», δηλαδή μια σημαντική φυσική καταστροφή από «πυρκαγιά» ή «πλημύρα» ή «σεισμό» ή άλλη αιτία, με ανάλογες επιπτώσεις στα αντίστοιχα «τεχνικά» (risk) ασφάλιστρα.

δ. Η ελάχιστη φερεγγυότητα των ασφαλιστικών εταιριών που θα πρέπει να έχουν αν θελήσουν να εμπλακούν με τις συγκεκριμένες υποχρεωτικές ασφαλίσεις, αλλά και η αξιοπιστία των αντασφαλιστών, οι οποίοι θα αναλάβουν να χρηματοδοτούν ένα ικανό τμήμα κάθε μελλοντικής ζημιάς.

ε. Το τι πρέπει να προβλέψει ο νομοθέτης για εκείνες τις «μεσαίες» ή «μεγάλες» επιχειρήσεις, οι οποίες θα του αποδεικνύουν πως δεν θα υπάρχει ασφαλιστική εταιρία εντός ΕΕ, η οποία να αποδέχεται να τις ασφαλίσει όπως θα λέει ο σχετικός νόμος, ακόμα και με ένα αντικειμενικά υπέρογκο ετήσιο ασφάλιστρο ή και με μια λελογισμένη «απαλλαγή».

ζ. Τα πρόστιμα (penalties) που θα καλούνται να πληρώσουν τουλάχιστον οι ασφαλιστέες επιχειρήσεις, για όσο χρονικό διάστημα δεν πειθαρχούν στην εκάστοτε σχετική & υποχρεωτική ασφαλιστική μας νομοθεσία.

2. Θα ξεκινήσει και στην Ελλάδα ένας δημόσιος διάλογος για την υποχρεωτική ασφάλιση όλων των περιουσιών, όλων των σπιτιών, όλων των παραγωγικών μονάδων από φυσικές καταστροφές (φωτιές, πλημύρες, σεισμούς, κατολισθήσεις κλπ).

Εδώ τα πράγματα φαίνονται εξ αρχής ευκολότερα και όσο γίνεται πιο δημοκρατικά, αρκεί αυτός ο δημόσιος διάλογος :

α. Να έχει ένα εύλογο μεν, αλλά συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα.

β. Να συμμετάσχουν σ’ αυτόν τον διάλογο υποχρεωτικά, επώνυμα και «δια ροπάλου» όλοι εκείνοι οι επιστημονικοί φορείς, οι οποίοι τόσο εκ των πραγμάτων, όσο και στη συνείδηση του απλού κοσμάκη, οφείλουν να έχουν άποψη επί του θέματος του συγκεκριμένου δημοσίου διαλόγου.

γ. Να ακουστούν/διαβαστούν οι απόψεις ακόμα και των «πυροσβεστών του καναπέ», των «πατριωτών του πληκτρολογίου» & των «μεταρρυθμιστών της φακής», έστω και αν αυτές οι απόψεις συγκεντρωθούν σε μια ειδική ενότητα του δημόσιου διαλόγου.

Τέλος, επειδή δεν μου αρέσει να μασάω τα λόγια μου ή να αλλάζω συχνά απόψεις, θυμίζω προς κάθε ενδιαφερόμενο, πως ήδη υπάρχουν άρθρα μου στο Next Deal, μέσω των οποίων έχω ταχθεί εναντίον της ιδέας της νομοθετικής υποχρέωσης για την ιδιωτική ασφάλιση των πάσης φύσεως ιδιωτικών «κτισμάτων» & περιουσιών, αλλά υπέρ της ιδέας της χρηματοδότησης από τον κρατικό μας κορβανά εκείνων μόνο των ασφαλιστέων ιδιωτικών «κτισμάτων» & περιουσιών, των οποίων οι ιδιοκτήτες τους είναι αντικειμενικά αδύνατον να ανταπεξέλθουν και στην ασφάλισή τους.

Με εκτίμηση

Γιάννης Περιστέρης

ΥΓ:

Παρακαλώ να ληφθεί υπόψη ότι δεν εισηγούμαι καμιά κρατική ή νομοθετική παρέμβαση όσον αφορά την διαμόρφωση των «μικτών ετησίων ασφαλίστρων» (gross annual premiums) κάθε ασφαλιστικής εταιρίας.

Τα μόνα που εισηγούμαι θερμά είναι αυτά που αναφέρω στην παραπάνω 1.β. παράγραφο, μπας και καταφέρουμε να αποφύγουμε στη χώρα μας το τιμολογιακό μπάχαλο των τελευταίων ετών, όσον αφορά την υποχρεωτική ασφάλιση της αστικής ευθύνης των ιδιοκτητών οχημάτων έναντι «τρίτων».

 Δείτε και το ΜΕΡΟΣ Β ΕΔΩ