Ασφάλιση υγείας: Μία επένδυση ζωής για όλη την οικογένεια
Πώς ένα μικρό περιστατικό μπορεί να γίνει αφορμή για αποφάσεις.
Η προστασία της οικογένειάς μας απέναντι στο απρόοπτο, είναι κάτι που απασχολεί τους περισσότερους από εμάς. Είναι ένα άγχος με το οποίο «μαθαίνουμε» να ζούμε. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι -αν όχι να απαλλαγούμε από αυτό- τουλάχιστον να το περιορίσουμε σημαντικά. Μια νέα μαμά μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις και τις αποφάσεις της, με αφορμή ένα περιστατικό που θα μπορούσε να συμβεί σε όλους μας:
«Ήταν μια Πέμπτη απόγευμα, λίγες μέρες μετά το ξεκίνημα της πρώτης καραντίνας. Ετοιμαζόμουν να μπω στο τελευταίο call της ημέρας με τη δουλειά και στο μεταξύ, είχα ετοιμάσει το φαγητό, είχα παραγγείλει ψώνια από το σούπερ μάρκετ, είχα τηλεφωνήσει στους γονείς μου για να τους ξαναπώ να μην το κουνήσουν από το σπίτι.
Τουλάχιστον είμαστε όλοι ασφαλείς εδώ, σκέφτηκα... Κακώς, γιατί εκείνη ακριβώς τη στιγμή η πεντάχρονη κόρη μου, πάνω σε μια χορευτική κίνηση έπεσε και χτύπησε το κεφάλι της. Πανικός, κλάμα, αγκαλιά, «θα καθυστερήσω στο call γιατί κάτι μου έτυχε», φωτογραφία του τραύματος στην παιδίατρο, η οποία μας καθησύχασε: «Είστε τυχεροί που δεν χρειάζεται ράμματα. Σκέψου να έπρεπε να τρέχεις τώρα στα εφημερεύοντα...» Αυτό ακριβώς έκανα. Πέρασα την υπόλοιπη μέρα και σχεδόν τη μισή νύχτα, μέσα στην αγωνία για το τι θα γίνει αν χρειαστούμε αυτή την περίοδο ιατρική φροντίδα: από ένα ράμμα, μέχρι μια επέμβαση.
Εντάξει, η πανδημία είναι μια έκτακτη κατάσταση που -ελπίζω- δεν θα κρατήσει για πάντα. Η ευθύνη, όμως, και η αγωνία να προστατέψουμε αυτούς που αγαπάμε είναι μόνιμη. Η μητρότητα γεμίζει τη ζωή και την καρδιά σου με αγάπη και υπερηφάνεια. Γεμίζει όμως και το μυαλό σου με κάθε είδους άγχη και ερωτηματικά, μικρά και μεγάλα: είναι καλά ντυμένη, γιατί έβηξε, δεν πρέπει να δούμε και ορθοπεδικό για την πλατυποδία, μήπως στα έξι είναι αργά για να ξεκινήσουμε αγγλικά; Κι αν κάποιος από εμάς αρρωστήσει;
Είμαι σίγουρη ότι όλα αυτά τα ερωτηματικά απασχολούν τις περισσότερες εργαζόμενες μαμάδες. Κι ότι όλες μας κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, για να ελέγξουμε τις απαντήσεις: φροντίζοντας για τα πάντα, συνεισφέροντας εισόδημα στην οικογένεια, προσπαθώντας να προβλέπουμε καταστάσεις. Όμως, αυτό το άγχος απορροφά τεράστια ενέργεια και συχνά μας εμποδίζει να χαρούμε τα καλά της μητρότητας, της οικογένειας, της δουλειάς μας. Η πανδημία, άλλωστε, επιβεβαίωσε ότι πάντα θα υπάρχουν απρόοπτα και ανατροπές.
Το βράδυ εκείνο ήταν για μένα η αφορμή να σκεφτώ σοβαρά, τι χρειάζομαι για να φέρω λίγο παραπάνω ηρεμία στην καθημερινότητά μου. Από αυτό το εσωτερικό brainstorming προέκυψε μια λέξη - κλειδί: ασφάλεια. Χρειάζομαι να ξέρω ότι έχω «θωρακίσει» την οικογένειά μου, απέναντι σε αυτά που δεν μπορώ να προβλέψω, ξεκινώντας από το βασικότερο όλων, την υγεία μας.
Αποφάσισα να διερευνήσω τις λύσεις που προσφέρει η ιδιωτική ασφάλιση και μίλησα με έναν εξειδικευμένο σύμβουλο της MetLife. Ήθελα μια εταιρία με κύρος και φερεγγυότητα, που θα μπορούσα να εμπιστευθώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Και από φίλους που ήδη είχαν ασφαλιστήρια στη MetLife, είχα ακούσει τα καλύτερα για την αξιοπιστία και τις υπηρεσίες της. Η συζήτηση που κάναμε μας βοήθησε να βάλουμε σε σειρά τις προτεραιότητές μας. Από εκεί και πέρα ήταν σχετικά εύκολο να εντοπίσουμε τις κατάλληλες λύσεις και να διαμορφώσουμε ένα πρόγραμμα με καλύψεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας και φυσικά στις οικονομικές μας δυνατότητες.
Από τότε... όχι, η ζωή μου δεν έχει αλλάξει. Συνεχίζω να τρέχω για να τα προλάβω όλα. Νιώθω όμως πιο ήρεμη, πιο ασφαλής. Συνεχίζω να μην μπορώ να ελέγξω τα πάντα. Αλλά έχω τη σιγουριά ότι είμαι πια καλύτερα προετοιμασμένη, να προστατέψω αυτά που μετράνε. Ξέρω πως αν κάποιος από τους τρεις μας χρειαστεί νοσηλεία, θα μπορούμε να αξιοποιήσουμε άμεσα τις καλύτερες δυνατές επιλογές, χωρίς να μας απασχολούν τα χρήματα. Ξέρω ότι ακόμα και σε περίπτωση σοβαρής ασθένειας, δεν θα χρειαστεί να δανειστούμε ή να ξοδέψουμε τα χρήματα για τις σπουδές του παιδιού. Ξέρω ότι για οποιαδήποτε ιατρική ανάγκη, έχω άμεση πρόσβαση στις κατάλληλες υπηρεσίες: από έναν προληπτικό έλεγχο, μέχρι το γύψο και τα ράμματα -χτύπα ξύλο- και τον ορθοπεδικό για την πλατυποδία.
Η απόφαση να στραφώ στην ιδιωτική ασφάλιση ήταν μια από τις πιο σοφές που έχω πάρει μέχρι τώρα. Τη βλέπω σαν μια επένδυση στους αγαπημένους μου ανθρώπους, αλλά και στη δική μου ψυχική ηρεμία. Ηρεμία για να θαυμάζω τη θήκη για χαρτοπετσέτες (έτσι μοιάζει τουλάχιστον) που μου έφτιαξε η κόρη μου με τον μπαμπά της για τη γιορτή της μητέρας, για να καμαρώνω τις πιρουέτες της και να ονειρεύομαι τις χαρές που θα ζήσουμε μαζί στο μέλλον, γνωρίζοντας ότι έχω κάνει το καλύτερο δυνατό για την ασφάλειά μας.»